Συναντηθήκαμε με το έργο το Ζάχου Παπαζαχαρίου, περίπου το 2018, με αφορμή την
παρουσίαση του τότε πρόσφατου βιβλίου του Στα Εξάρχεια το 80 (Στερέωμα/2017).
Σύντομα γνωρίσαμε και το παλαιότερο έργο του και ιδιαίτερα την εμβληματική μελέτη του
για την Πιάτσα (Κάκτος/ 1980).
Μέσω κοινών γνωστών κάποιοι από εμάς τον γνωρίσαμε και προσωπικά και δεν αργήσαμε
να του προτείνουμε την οργάνωση μιας εκδήλωσης για την πολιτική και ανθρωπολογική
σημασία της πιάτσας τότε και σήμερα. Ο Ζάχος, ανοικτός και πρόθυμος για συνεργασία,
μας τίμησε με την παρουσία του σε μία από τις πιο ιδιαίτερες, αλλά και πιο πετυχημένες,
εκδηλώσεις που έχουμε οργανώσει ως ομάδα αυτομόρφωσης και βιβλιοθήκης.
Η ιδιαιτερότητα της συγγραφικής φωνής και της παρουσίας του Ζάχου γίνονται γρήγορα
αντιληπτές για όποιον ενδιαφερθεί για το έργο του. Η λαογραφική του προοπτική και το
ανθρωπολογικό του βλέμμα εστιάζουν στις καθημερινές ανθρώπινες πρακτικές ως πηγή
οργάνωσης, ήθους και ελευθερίας. Αυτές είναι που θα αναδείξουν τη σημασία του λαϊκού
πολιτισμού στις ποικίλες, μεταβαλλόμενες εκφράσεις του(αισθητικές, γλωσσικές, ηθικές).
Παράλληλα, η γνώση και η από μέρους του ανάδειξη της ομορφιάς του πολιτισμού της
Ανατολής προσφέρουν ένα αναγκαίο αντίβαρο στην αισθητική και διανοητική
μονοκαλλιέργεια των καιρών. Τέλος, η αγάπη του για τη μουσική των λαϊκών στρωμάτων
και την αειθαλή εκφραστική τους δύναμη θα επισφραγίσει την θέση του με την μεριά των
«από κάτω»˙ ενός σύμπαντος πολύχρωμων και πολύμορφων πρακτικών που
(ανα)διαμορφώνουν με έναν μη γραφειοκρατικό τρόπο, για το καλύτερο ή το χειρότερο,
τους κόσμους που κατοικούμε.
Για όλες αυτές τις ετερόδοξες και μάλλον παραγνωρισμένες αλήθειες είναι που θα
θυμόμαστε τον Ζάχο και θα συνεχίσουμε να επιστρέφουμε στο έργο του μέσα στα χρόνια.
Ως ελάχιστος φόρος τιμής και συμβολή στην μνήμη του είναι που αναρτούμε την
εισηγητική του παρέμβαση από την εκδήλωση για την πιάτσα.